news:

cover page: Belfry of Bruges

news: Once you have traveled, the voyage never ends, Pat Conroy


17 Ιουν 2018

Eine kleine Nachtmusik και η περίπτωση του Brain Drain

Η Μικρή Νυκτερινή Μουσική γράφτηκε απο το Μότσαρτ (1787), την οποία συνέθεσε  ως ψυχαγωγικό έργο για μετά το δείπνο, όπως άλλωστε υπονοεί και η ονομασία της και όπως συνηθιζόταν την εποχή του 18ου αιώνα. Οι Γάλλοι έχουν τα κρασιά για επιδόρπιο, εμείς οι έλληνες τον τουρκικο (και κατ' άλλους τον ελληνικό) καφέ και οι αυστριακοί τη μουσική τους. Αν δεν έχει ο αυστριακός οικοδεσπότης ένα μουσικό κομμάτι με καταπραϋντικό χαρακτήρα, εγώ δεν θα δεχτώ την πρόσκληση σε δείπνο. Ας απολαύσουμε την υπέροχη αυτή σερενάτα προτού έρθουμε στην εκδήλωση που με κάλεσαν να παραβρεθώ.

Το Ιστορικό
Η Πρόσκληση
Η Διαφοροποίηση του Brain Drain απο το Brain Gain

Το Ιστορικό
Η πράσινη βαλίτσα, το ταξίδι με το Akropolis Express και o προορισμός, είναι ανεξήτηλες θύμισες μέσα στο παρελθοντικό εγκεφαλικό μου γίγνεσθαι. Φαίνεται ότι μια υπερφυσική δύναμη είχε σταθεί πάνω απο το έβδομο μου τσάκρα και με καθοδηγούσε σε κάποιες "αποφάσεις ζωής", που με το μικρό μου μυαλό θα ήταν αδύνατο να τις οργανώσω και να τις πράξω. Άλλωστε ήμουνα μόλις 22 ετών, χωρίς Facebook, instagram και twitter, ούτε καν γεωγραφικά ήξερα που βρισκόταν το Braunschweig ή το Kaiserlautern, καθότι το map google και το street view, οι ιδρυτές τους, Larry Page and Sergey Brin, δεν τα είχαν ακόμη εφεύρει. Ήταν η αρχή, Απρίλιος θυμάμαι, και όταν οι άλλοι συμπτυχιούχοι μου έκαναν μια αίτηση για μια θεση σε κάποιο γυμνάσιο, εγώ πήγαινα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, που λεγόταν Γερμανια!

Τα χρόνια περνούσαν, επέστρεφα, ξαναγύριζα, πηγαινοερχόμουνα, έτσι που να μην μπορώ πλέον να απαριθμήσω τις διαδρομές που έκανα λόγω συνεδρίων, ερευνητικών προγραμμάτων, επισκέψεων και τελικα ορειβασίας στην περιοχή των άλπεων.

Σε ένα απο αυτά τα πηγαινέλα, η Γερμανική Υπηρεσία Μορφωτικών Ανταλλαγών (DAAD), με τη δραστήρια τότε Frau Etundi απο το γραφείο τής Βόννης, μου εδωσε μια τρίμηνη υποτροφία για να επισκεφτώ ένα ερευνητικό κέντρο της Γερμανίας κατά τους θερινούς μήνες. Έτσι έγινα υπότροφος της DAAD (η υπηρεσία αυτή ειναι ανάλογη του ΙΚΥ) και μέλος του DAAD Alumni. Αυτή την ιδιότητα μέλους διατηρώ μέχρι σήμερα.

Η Πρόσκληση
Το ινστιτουτο Goethe είναι ένας σημαντικός εκπαιδευτικός και μορφωτικός οργανισμός, που προωθεί τη μελέτη της γερμανικής γλώσσας στο εξωτερικό και ενθαρρύνει τις διεθνείς πολιτιστικές ανταλλαγές και σχέσεις. Η ιστορία του Ινστιτούτου ειναι πολύ παλιά, πάνω απο 60 χρόνια και είχε ως στόχο την εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας στα πρώτα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Τα μαθήματα διδάσκονταν απο ένα εκπληκτικό εγχειρίδιο, που θεωρείται η βίβλος διδασκαλίας της γερμανικής, των "Schulz-Griesbach", που είχα την τύχη να ειμαι και εγω ο αναγνώστης και ο μελετητής του. Σήμερα, η DAAD συνεργάζεται (αντιπροσωπεύεται) απο το Ινστιτούτο Goethe, που μου έστειλε την εξης πρόσκληση: 
Aγαπητέ Υπότροφε, Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη και ώρα 7 μ.μ. εκδήλωση για τους υποτρόφους της DAAD στην Οικία του Γερμανού Πρέσβη, κύριου Jens Plötner, με θέμα:
 «Brain Gain – προοπτικές για νέους πτυχιούχους και επιστήμονες στην Ελλάδα».
Παράλληλα, ο Πρέσβης της Γερμανίας θα τιμήσει τους νέους υποτρόφους μας οι οποίοι έλαβαν φέτος υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνα στη Γερμανία.

Θα ήταν η πρώτη φορά, τα τελευταία χρόνια, που θα συμμετείχα σε αυτήν την ετήσια εκδήλωση και αποδέχτηκα την πρόσκληση με μεγαλη χαρά. Θα είχα την ευκαιρία να συναντήσω "παλιούς" συναδέλφους, ομοίως DAAD υποτρόφους, να συζητήσουμε και να υποδεχτούμε μαζί τους νέους υποτρόφους, που θα ξεκινούσαν το "αργοναυτικό" τους ταξίδι, αυτη τη φορά με facebook και street view, και θα γνωρίζουν εκ των προτέρων πού ειναι το μανάβικο και ο φούρνος της νέας γειτονιάς τους. Θα ερχόμουνα σε επαφή με μαθουσάλες υποτρόφους, κάποιοι πρέπει να έχουν ξεπεράσει τα 90, αγέρωχοι να μοιράζουν χαμογέλα ένθεν και εκείθεν και να διηγούνται ιστορίες για τον καγκελάριο Konrad Adenauer, το θεμελιωτή του εγχειρήματος που έμεινε στην ιστορία ως "Das Deutsche Wunder". Ίσως και να τον έζησαν μιας και o Adenauer υπήρξε καγκελάριος της Γερμανίας μέχρι το 1963.

Ο Γερμανός πρέσβης είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Νέος, με μουσακι, κυματιστό μαλλί και όχι πάνω απο 40 χρονών. Φορούσε ένα μπλε κουστούμι και χαιρετούσε τον κόσμο με πολύ θέρμη. Η χειραψία του ήταν μεστή και δεν έμοιαζε καθόλου με άλλες χειραψίες που ειναι φτερό στον άνεμο!! Μας εξέπληξε με τα ελληνικά του αλλά και για τα συναισθήματα που τρέφει για τη χώρα μας. Άλλωστε είχε εκφραστεί και δημόσια στην επέτειο μνήμης για τη σφαγή του Διστόμου (1944). 

Τη διοργάνωση είχαν αναλάβει δυο δραστήριες κυρίες απο το Goethe, η Λία και η Φρύνη. Εξαιρετικές και όμορφες παρουσίες, που λάμπρυναν το χώρο με τη ζωντάνια και την ευγλωτία τους, αλλά και με τις χορευτικές τους δεξιότητες. Καλωσόρισαν σε άψογα γερμανικά (και ελληνικά) τους καλεσμένους (και τις/τους συνοδούς τους). Τους παρουσίασαν το πρόγραμμα της εκδήλωσης και τους κάλεσαν να συμμετάσχουν σε μια ζεστή και οικεία ατμόσφαιρα. Για τη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον αυτόματο πιλότο. Πρέπει να δουλέψεις πολλές μέρες, ίσως και μήνες, πριν, να επιλέξεις τους ομιλητές, να προετοιμάσεις τα διπλώματα των νέων υποτρόφων, τα οποία διπλώματα σε εμας τους παλαιότερους υποτρόφους, μας τα έστελναν ταχυδρομικά στο σπίτι, και το σπουδαιότερο.. το catering γιατί τα σπουδαία συζητούνται και λέγονται μεταξύ τυρού και αχλαδιού και όχι στα panels!

Όπως σε κάθε καθώς πρέπει εκδήλωση θα πρέπει να συνυπάρχει και το μουσικό κομμάτι, η Λία και η Φρύνη το είχαν φροντίσει και αυτό. Ένα συμπαθητικό συγκρότημα με έγχορδα εξέπεμπε μελωδικούς ήχους γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με αρμονία που προδιέθεται ευχάριστα τους παρευρισκόμενους και λειτουργούσε σαν ένας καταπραϋντικός παφλασμός κυμάτων, μέσα στο σημερινό κυκεώνα των πολιτικών εξελίξεων (λόγω ονοματολογίας της γείτονος χώρας), που η διασταλτική ψυχολογία και χειραγώγηση της Mάζας εναρμονίζονται συνήθως με λατινογενείς όρους, για να επιβεβαιωθεί ο Αμερικανός γλωσσολόγος Avram Noam Chomsky: διατήρησε το κοινό στη μετριότητα και την άγνοια. Άντε λοιπόν ο λαουτζίκος να ερμηνεύσει και να κατανοήσει όρους, όπως mea culpa, erga omnes ή nudum pactum. Και αυτά συμβαίνουν γιατί δεν μπορούμε να αποφασίσουμε-να σχεδιάσουμε-να υλοποιήσουμε μια κοινή εθνική στρατηγική. Αυτά τα λέει η Νεωτέρα Ελληνική Πολιτική Ιστορία και εγω συμπληρώνω ...ad infinitum. Το προοίμιο της Μικρής Νυκτερινής Μουσικής ταιριάζει πλήρως με τη σημερινή εκδήλωση καθότι υπενθυμίζει το πού βρισκόμαστε, σε έναν υπέροχο γερμανικό χώρο στην καρδιά της Αθήνας. Συμβαίνει όμως και στο panel το ίδιο;

Brain Drain ή Brain Gain?
Θα πρέπει να αναφέρω, ότι σε παλαιότερες ανάλογες εκδηλώσεις, το θεμα προς συζήτηση ήταν:
Οι Προοπττικές για Νέους Επιστήμονες στη Γερμανια 
και όχι στην Ελλάδα, γιατί περί αυτού πρόκειται, δηλαδή για τους επιστήμονες που θα μεταβούν στη Γερμανία και όχι για εκείνους που επιστρέφουν. Όμως η εποχή άλλα απαιτεί και εμεις μέσα στον "πανικό" μας διατηρούμε και συντηρούμε διαστρεβλώσεις. 

Το panel αποτελείτο απο έναν εξαίρετο δημοσιογράφο με επίγνωση της κατάστασης, κρατικούς λειτουργούς, καθώς και νέους ανθρώπους που αντιπροσώπευαν κάποιες κοινωνικές τάξεις. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να υπήρχε και κάποιος ψυχολόγος, για να μας εξηγήσει γιατί το ποτήρι είναι μισογεμάτο αφού το βλέπουμε μισοάδειο, γιατί να επινοούμε νέους όρους, π.χ. οι θεσμοί και όχι η τρόικα, αφού τελικά το ίδιο πράγμα είναι. Επίσης, ένας ιστορικός της πολιτικής επιστήμης, π.χ. ο Παντελής Βούλγαρης θα ήταν επίσης μια σημαντική παρουσία στο panel, για να μπορούσε να μας εξηγήσει ιστορικά αλλά και εθνολογικά, γιατί ο Έλληνας υπερασπίζεται τόσο έντονα τη Δημοκρατία, αλλά όταν θέλει να διορίσει το παιδί του στο Δημόσιο, ξεχνά εντελώς τις αρχές της. Φυσικά, δεν θα έμενε μόνο σε αυτά τα τετριμμένα, αλλά θα προχωρούσε και σε ιστορικά θέματα, όπως πόσες φορές έχουμε χρεωκοπήσει και άλλα πολλά. Άρα, καλά κάναμε που δεν τον καλέσαμε! Συνήθως, ένα πάνελ περιλαμβάνει και τη συμμετοχή του κοινού με τοποθετήσεις και ερωτήσεις. Και αυτό δεν συνέβη, επιβεβαιώνοντας τη ρήση.. ας μην ρίξουμε λάδι στη φωτιά!

Ο κομψότατος, σε εμφάνιση και λέγειν, δημοσιογράφος άρχισε τα εισαγωγικά του σχόλια (εννούσε το Brain Drain) πολύ κοινότυπα, είπε ότι ο έλληνας είναι φευγάτος ανέκαθεν. Κάντε και εσείς ένα πείραμα για να το διαπιστώσετε: σε μια τριμελή οικόγενεια δώστε σε κάθε μέλος ένα λευκό χαρτί και ένα μολύβι, απομονώστε τους και πείτε τους να σχεδιάσουν ό,τι θέλουν. Θα εκπλαγείτε όταν ο ένας θα έχει σχεδιάσει ένα καράβι, ο άλλος ένα αεροπλάνο και ο τρίτος ένα βαγόνι ή ένα ποδήλατο. Όλοι τους είναι έτοιμοι προς αναχώρηση. Όχι μόνο σήμερα, που βιώνουμε μια πρωτοφανή Έξοδο του Μεσολογγίου, αλλά και παλαιότερα, όταν έφευγαν για Gastarbeiter στη Γερμανία ή για να σπουδάσουν Ιατρική στην Ιταλία, αλλά γύριζαν οι περισσότεροι μόνο με ένα δίπλωμα οδήγησης. Και Σήμερα... τι συμβαίνει και διαφοροποιούμαστε τόσο πολύ απο το χθες;

Σήμερα, ο νέος εγκαταλείπει τη χώρα του (το γνωστό Brain Drain) γιατί έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση στις ικανότητές του και μιλά άψογα τη ξενη γλώσσα (πρωτίστως την αγγλική) με αποτέλεσμα να είναι μια ανταγωνιστική δύναμη ακόμη και σε σύγκριση με έναν ελβετό ή ένα γάλλο. Καθόλου υπερβολικό αλλά εντελώς πραγματικό, όπως μου εξιστορούσε συνάδελφος απο το ΕΤΗ Ζυρίχης, ότι οι έλληνες στην Ελβετία είναι πολύ περιζήτητοι. Το ίδιο έχω διαπιστώσει και εγω σε ταξίδια μου στη Γερμανία και στις σκανδυναυικές χώρες (π.χ. Φιλανδία). Ο σημερινός νέος δεν είναι σαν τον παππού του, που μετανάστευε χωρίς να ξερει τη γλώσσα, έπαιρνε μαζί του τραχανά και άκουγε στο Deutsche Welle την ελληνική εκπομπή, στην κλίμακα των Μεσαίων Κυμάτων. Ο νέος προσπαθεί να κάνει καριέρα, μια λέξη που τη συγχέουμε με το να βρω μια θεση εργασίας. Παρότι αναγνωρίζει τη δυσκολία του εγχειρήματος, εντούτοις προσπαθεί. Καριέρα δεν είναι απαραίτητο ότι θα κάνεις, ακόμη και να γίνεις καθηγητής πανεπιστημίου. Θέλει πολλές συμπαντικές δυνάμεις να συνομωτήσουν για χάρη σου. Το τί σημαίνει καριέρα, πόσο πρέπει να επενδύσεις, πού και πώς θα τα συνδυάσεις για να τα υλοποιήσεις, ήταν το θέμα συζήτησης με έναν εξαίρετο συνάδελφο απο το NYIT (ιδιωτικό ΑΕΙ του Μανχάταν), που τον είχα επισκεφτεί προσφάτως.

Ασφαλώς, μέσα στην κριση, που έπιασε απροετοίμαστη ή μάλλον κοιμώμενη τη χώρα, το Brain Drain έχει ... τερματίσει με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται η φράση αδιακρίτως για εξιδικευμένα ή μη άτομα! Καθένας που αναχωρεί στο εξωτερικό είτε για καριέρα είτε για να βρει δουλειά, τον βάζουμε στο ίδιο ..Drain. Το wiki αναφέρει ρητά για το Brain Drain τα εξής: ...Human capital flight refers to the emigration of individuals who have received advanced training at home που θεωρείται μάλλον σωστή ετυμολογία του όρου. Brain Drain δεν έχουμε μονο για οικονομικούς λόγους (βλέπε ελληνική κρίση), αλλά και για πολιτικούς (ο Αινστάιν μετανάστευσε στην Αμερική στη ναζιστική περίοδο), ακόμη και για λόγους απαγωγών, όπου ο μύθος και η πραγματικότητα ενός συμβάντος περιπλέκονται μέσα σε απροσδιόριστο, τόπο και χρόνο, πάζλ.

Στο panel συζητήθηκαν αριθμοί που ευημερούν (όπως μπορεί να διαβάσει κάποιος στα Δελτία Τύπου), αλλά στους νέους δεν αρκεί μια υποτροφία (που συνήθως μεταθέτει το πρόβλημα στα επόμενα 3-4 χρόνια και δεν το εξαλείφει). Δεν συζητήθηκε το πώς περιορίζουμε το Brain Drain (η απάντηση ας φέρουμε επενδύσεις ή ας κάνουμε γέφυρες γνώσεων δεν με πείθουν επαρκώς, επειδή επενδύσεις ουσιαστικά δεν υπάρχουν, ενώ άλλα σχήματα έχουν δοκιμαστεί απο τη δεκαετία του '80 χωρίς αποτελέσματα). Πιθανώς να μελετήσουμε την τακτική άλλων χωρών, που πέρασαν ανάλογη κρίση π.χ. Πολωνία, Ισραήλ, και αν είχαν sucess story ή μήπως δεν υπάρχει sucess story και όλα αυτά τα νέα παιδια θα γυρίσουν πίσω μόνο ως συνταξιούχοι! Δύσκολα ερωτήματα και καυτές πατάτες για όλους εκείνους που έχουν συναίσθηση των Αρχών ενός κράτους Δικαίου, που δίνει στο νέο άνθρωπο τα εφόδια για μια ποιοτική ζωή.

Και εκεί που λέγαμε ότι εστιάσαμε το πρόβλημα στο Brain Drain, νάσου παρουσιάζεται ένας νέος όρος με το ύφος μιας άλλης διασταλτικής ψυχολογίας, το Brain Gain, που είναι ένα ιδεολογικό εφεύρημα κενού νοήματος (εν προκειμένω) με εύηχο και αισιόδοξο χαρακτήρα μεν (σε αντίθεση με το Brain Drain) αλλά παραπλανητικό δε, γιατί ουδεμία σχέση έχει με την ελληνική κρίση. Επειδή βαπτίσαμε τους ανέργους ως οικονομικά ανανεργούς πολίτες, έτσι κατα αναλογία θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε ότι αυξάνοντας το Brain Gain μειώνουμε επαγωγικά το Brain Drain. Κουραφέξαλα στο τετράγωνο!! Ο μόνος που χαίρεται από τέτοιου είδους μπουρδολογίες είναι ο Αμερικανός γλωσσολόγος Avram Noam Chomsky, που βλέπει να επιβεβαιώνονται οι απόψεις του περί χειραγώγησης της Μάζας.

Από μία πρωτη επιφανειακή ματιά, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι οι δυο αυτοί όροι (Brain Drain και Brain Gain) λειτουργούν συμπληρωματικά. Αυτό όμως εννοιολογικά δεν ισχύει προς τέρψη των γλωσσολόγων και θλίψη των μαυρογιαλούρων.

Ο όρος Brain Gain θεωρείται νεολογισμός που πρωτοχρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του ‘60 στη Βρετανία για να περιγράψει τη μετανάστευση επιστημόνων, κυρίως προς την Αμερική, με στόχο την καριέρα και την απόκτηση πλούτου (...the immigration into a country of scientists, technologists, academics, etc, attracted by better pay, equipment, or conditions..). Αυτοί οι επιστήμονες έψαχναν ένα νέο El Dorado. Η σημερινή ελληνική οικονομική κατάσταση κάθε άλλο παρά ένα El Dorado δείχνει να είναι και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί με τον όρο Brain Gain. Αντιθέτως, το Brain Drain ερμηνεύει πιό σωστά το κοινωνικό μας πρόβλημα. Δυστυχώς, αποφεύγουμε να το συζητήσουμε, ακόμη και να προφέρουμε τις δύο αυτές λέξεις και αντι αυτού χρησιμοποιούμε την αισιόδοξη φράση Brain Gain, με διαφοροποιήσεις ανάλογα με τον «ποιητή», δίνοντας μια εντελώς διαφορετική ερμηνεία (ελάχιστοι θα καταλάβουν τη διαφορά), έτσι ώστε μαζί με το γνωστό μας «φραπέ» να αποτελούν λέξεις ελληνικής πατέντας. 

Διάφορα σχετικά δημοσιεύματα:
ICAP
ICAP: Οι νέοι Ελληνες που αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό κατά κύριο λόγο εργάζονται στους παρακάτω τομείς: Πληροφορική, κατασκευαστικός/ενεργειακός, τραπεζοασφαλιστικά, εκπαίδευση,υπηρεσίες υγείας.
Σχόλιο: σε κανέναν απο τους προαναφερόμενους τομείς δεν γίνονται επενδύσεις. Όπως αναφέρεται επίσημα, μόνο ο Τουρισμός και το Real Estate επενδύουν στην Ελλάδα. Συνεπώς, οι νέοι αδυνατούν να βρούν θέσεις εργασίας στα ενδιαφέροντά τους.

ΙCAP: Ως πρώτη αιτία που τους οδήγησε εκτός Ελλάδας ήταν η έλλειψη αξιοκρατίας! Συγκεκριμένα οι αιτίες αναχώρησης είναι οι εξής: έλλειψη αξιοκρατίας και διαφθορά, οικονομική κρίση.
Σχολιο: η έλλειψη αξιοκρατίας ανέκαθεν υπήρχε. Δεν ειναι τωρινό δημιούργημα. Η οικονομική κρίση ναι, αλλά γιατί να τοποθετείται τρίτη στη σειρά, δεν το καταλαβαίνω. Είναι σαν το Brain Drain που το βαπτίσαμε Brain Gain και καθαρίσαμε.

ΙCAP: Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα μικρό ποσοστό που έχει επιστρέψει δηλώνει ότι οι βασικοί λόγοι επιστροφής ήταν οικογενειακές υποχρεώσεις σε σχέση με γονείς ή παιδιά.
Σχόλιο: ναι σωστά, αυτό ειναι ένα πολύ βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι επαναπατρισθέντες και παρόλα που δεν είχαν άλλες επιλογές, ψυθιρίζουν απο μέσα τους αχ! τι μ@λ@κ@ς είμαι πού γύρισα. Εντούτοις, οι καιρικές συνθήκες (ακόμη και οι εργασιακές) και ο τρόπος ζωής (εντελώς διαφορετικός απο το μεσογειακό τύπο),είναι επίσης σημαντικές αιτίες επιστροφής.

To BHMA
Δημοσιογράφος: Πιο συγκεκριμένα προτείνω η ΕΕ να  χωριστεί σε 2 οικονομικές ζώνες..... Οι χώρες του Νότου ..... θα μπορούσαν να αναλάβουν την αρμοδιότητα της συναρμολόγησης και την παραγωγή των προϊόντων της Βόρειας Ζώνης. Παράλληλα, μετά την τελειοποίηση της συναρμολόγησης τα έτοιμα προς πώληση προϊόντα θα ξαναστέλνονται πίσω στις χώρες όπου παρήχθησαν και από εκεί θα γίνεται η πώλησή τους.
Σχόλιο: ναι σωστά, αυτό ήδη γίνεται αλλά όχι με τις PIGS countries, αλλά με τις χώρες του Νότιου Ειρηνικού Ωκεανού και μάλιστα απο τη δεκαετία του '80. Η Ευρώπη δεν είναι Αμερική, που κάθε αμερικανός πολίτης, ανεξάρτητα απο το τί πιστεύει, θεωρεί τον εαυτό του αμερικανό. Εμείς εδώ, αλλού βαδίζει ο ολλανδός, αλλού ο πολωνός, ο ούγγρος, ο ρουμάνος και αλλού ο έλληνας ή ο ιταλός. Και αυτό έχει να κάνει με τα πολιτιστικά στοιχεία της γηραιάς Ευρώπης. Ο επενδυτής δεν μπορεί να σκέπτεται διευρωπαικά, αλλά κατευθύνεται εκεί που θα κερδίσει (follow the money), που θα έχει λιγότερη ανακατοσούρα (απεργίες και διαδηλώσεις), ενώ τη φορολογία θεωρεί ως κόστος, που πρέπει να περιορίσει!

esyn.gr
Σχόλιο: πολύ ενδιαφέρον άρθρο που επαναλαμβάνει τη μελέτη του ICAP. Παρουσιάζει συγκριτικούς πίνακες ανα κλάδο απασχολησιμότητας, πίνακες μισθών εξωτερικού και άλλα ποσοστιαία στοιχεία που σχετίζονται με την ανεργία και το άρθρο καταλήγει ως εξής: ..έχει πάντως ενδιαφέρον ότι, παρόλο που βρίσκονται σε ξένη χώρα, μόλις το 25% βλέπει θετικά τη συμβολή των μεταναστών στην Ελλάδα και οι υπόλοιποί τους χαρακτηρίζουν... αναγκαίο κακό (15%) και το 24% δηλώνει αδιαφορία, ενώ το 36% απλώς δεν απάντησε στο ερώτημα.
Το τελευταίο ποσοστό της έρευνας (60% αδιαφορία) δείχνει το πόσο θυμωμένοι είναι οι νέοι, που καλούνται να πληρώσουν ένα λογαριασμό των πατεράδων τους. Τη δεκαετία του '80, υπάλληλος του πανεπιστημίου κρήτης μου έλεγε: .... στο σπίτι τρώμε μόνο φακές, τώρα με τον Ανδρέα θα φάμε και μια μακαρονάδα... όμως δεν ήταν σκέτη, αλλά αστακομακαρονάδα και τώρα ήρθε ο λογαριασμός! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου