City Experiences: Fribourg-Gruyeres-Le Moleson-Luzern-Airolo

Το να φεύγεις απο το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης σου (που σε περιτριγυρίζουν γυφτοι να πουλούν ενοχλητικά την πραμάτεια τους ή να νομίζεις οτι βρισκεσαι στην ύπαιθρο -αγριόχορτα ξεφυτρωνουν στις ακρες των πεζοδρομίων) και να φτανεις στη Ζυρίχη, ειναι ενα πολιτισμικό σοκ, αντίστροφο βέβαια εκεινου που έζησα στην Κατμαντού, την πρωτευουσα του Νεπαλ. Βεβαιως, απευθυνομαι στους τοπικιστες, που νομίζουν ότι ζουν στο καλύτερο μέρος του κόσμου, επειδή εδω βασιλεύει ο ήλιος και η θάλασα. Αλλα, ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο χαλαρώνει το μυαλο και απλά το αποχαυνώνουν, εφόσον όλα τα περιμένουμε απο το θεό, ως κινητήρια δύναμη των πάντων και επακόλουθο της ενορατικής γνώσης, για να χρησιμοποιήσω χριστιανική ορολογία. Και αν κάποιος δεν συμφωνει, ας του θυμίσω το Φρανσουαζ Αμπου που έλεγε γράφω ό,τι βλέπω.

Fribourg

Marly: the innovation center MIC: a driveless bus (Youtube)
Gruyeres
le Moleson
Luzern
Airolo

Οι άλπεις απο το δωμάτιό μου

Convict Salesianum

Το Fribourg ειναι μια μεσαιωνική πολη κτισμενη πάνω σε λόφο ίσως για να προστατευεται απο τους εχθρούς. Φαινεται να ήταν τόσο καλά προστατευμένη, γιατί γύρω της διαρρέται απο τον ποταμο Saruna που λειτουργει σαν φυσική τάφρος. Στην Altstadt (παλιά πολη) δεν βλεπεις ούτε ενα νεο κτηριο και αφήνεις νοερά το μυαλό σου να φανταστεί ότι βρίσκεσαι στο Μεσαίωνα, ίσως και στην Αναγέννηση όπου το 1481 το καντόνι συνδέθηκε με την ελβετική συνομοσπονδία και αργότερα με τον καθολικισμό.

Για εναν πεζοπόρο, η πολη ειναι μια ορειβατική πρόκληση. Γύρω απο αυτήν υπάρχουν τόσα πολλά μονοπάτια, που διακλαδίζονται μέσα σε φυλλοφόρα δάση, γκρέμια και λίμνες, ενώ διέρχεσαι μέσα απο κάστρα, ενώ απο ξεφωτα αντικρύζει την πόλη απο διαφορετική προοπτική.

Μονοπάτια μέσα στην πόλη

Ο ποταμός Sarine

Η Ελβετία τελικά έχει το ίδιο χρώμα παντού, ή μάλλον σχεδόν παντού. Αν εξαιρέσουμε το ιταλόφωνο τμήμα της, με τη λιγότερο τάξη και τους φωνακλάδες ιταλοελβετούς, ο υπόλοιπος χώρος της παρουσιάζει προκλητική τάξη. Αγριόχορτα στα πεζοδρόμια δεν θα συναντήσεις τόσο συχνά, όπως κάπου αλλού…. ενώ πίσω απο ένα παράνομα σταθμευμένο αυτοκίνητο θα υπάρχει ένας μπάτσος με το μπλοκάκι στο χέρι. Είναι απίστευτοι αυτοί οι Ελβετοί να ξετρυπώνουν ζεστό χρήμα!!!!

Στο Fribourg συνάντησα και έναν καλό φιλο και συνάδελφο aus der alten guten Zuericher Zeit! Κτύπησα ευγενικά την πόρτα του γραφείου του και απευθύνθηκα ως.. Guten Tag Herr Professor… errinern Sie mich!!! Ασφαλώς όχι μου απάντησε στα γερμανικά…. και λίγο μετα αρχίσαμε την ιστορία για τον αείμνηστο Telegdi, τη Frau Chen και όλη την υπόλοιπη ερευνητική ομάδα. Συζητήσαμε για διάφορα θέματα και μου χάρησε ένα εγχειρίδιο με κείμενα Physik und Theologie, gestern und heute.

Η παλιά πόλη.....

..... τις πρωινές ώρες

Ο Tun (έτσι ονομάζεται ο φίλος) είναι αυθεντία στην οπτική και ασχολείται επι μακρόν με τη φύση του φωτός. Τελευταια τον απασχολεί και η θεολογική σχέση του φωτός, μια σημερινή πρόκληση στο εκλαικευμένο ερώτημα αν ο Θεός παίζει ζάρια ή όχι. Η Ντετερμινιστική Νευτώνια θεωρία, που αντιπροσωπεύει την υπόθεση ότι ο Θεός ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ζάρια, ερμήνευε το κλασικό μοντέλο της φυσικής, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του οποίου είναι ότι τα άτομα κινούνται σε καθορισμένες τροχιές που είναι αδυνατον να ξεφύγουν απο αυτές. Έλα ντε όμως πως τα πράγματα άλλαξαν 250 χρόνια μετά, με την εισαγωγή της κβαντομηχανικής, που εισήγαγε την έννοια των πιθανοτήτων και μπέρδεψε περισσότερο τους φυσικούς, που βρέθηκαν σε νεα διλήμματα για την πραγματική συμπεριφορά του φωτός.

Διατηρητέα κτήρια παντού...

Ένα χαρακτηριστικό παραδειγμα είναι πώς όταν ένα φωτόνιο (μια απειροελάχιστη ποσότητα φωτός) προσπέσει πάνω σε δυο σχισμές, είναι αδύνατον να προβλέψουμε απο ποιά σχισμή θα εξέλθει, χαροποιώντας όλους τους υποστηρικτές της υπόθεσης ότι ο Θεός ΠΑΙΖΕΙ τελικά ζάρια. Το εκπληκτικό είναι, και πειραματικά αποδεδειγμένο, ότι το φωτόνιο θα διέλθει και απο τις δύο σχισμές όσο περίεργο αν και αυτό φαίνεται και ακούγεται. Ο Huygens (ολλανδός φυσικός του 17. αι.) είχε υποθέσει την κυματική φύση του φωτός, υπόθεση που θα μπορούσε να εξηγήσει την παραξενη συμπεριφορά του φωτονίου, να διέλθει ταυτόχρονα και απο τις δυο σχισμές. Δηλαδή το φωτόνιο γίνεται κύμα, όπως συμβαίνει σε μια ήρεμη λίμνη όταν ρίξουμε ένα πετραδάκι, και έτσι απλά να διέλθει ταυτόχρονα και απο τις δυο σχισμές. Τελικά τί ειναι το φωτόνιο… σωμάτιο ή κύμα ρώτησα τον Tun για να μου απαντήσει μεταφυσικά (Yin, Yen), επιστημονικά με τον όρο Δυισμό ή εντελώς απλά.. και τα δυο μαζί.

Αγ Νικόλαος: ο καθεδρικός ναός της πόλης

Απο το 1924 λειτουργεί ως καθεδρικός ναός

..μέσα στην καρδια της πόλης!!

Funiculaire de Fribourg

Marly

Το Marly ειναι προάστειο του Fribourg και απέχει 4 χλμ. Με τα πόδια χρειάζεσαι περίπου 1ω 30λ. Και αξίζει να πεζοπορήσεις. Η διαδρομη διασχίζει τον ποταμο Sarine και το μεγαλύτερο μέρος της είναι μέσα σε δασώδη περιοχή. Φθάνοντας στο ποταμι, κατεβαίνεις με ωραίο μονοπάτι μέχρι κάποιο σημείο και περνας απέναντι απο κρεμαστη γέφυρα, που μου θυμίζει τα ποτάμια του Νεπάλ. Μετά αρχίζει πάλι ανηφόρα για 150μ και βρίσκεσαι στη βάση της τσιμεντένιας γέφυρας, τους στύλους της οποίας, ο τοπικός ορειβατικός σύλλογος έχει κάνει αναρρηχητικά πεδία, όπως δηλαδή σε πίστες. Απίστευτοι είναι αυτοί οι ελβετοί.

Όλη η περιοχή έχει λόφους, οι κοιλάδες των οποίων διαρρέονται απο ποταμια και ποταμάκια με νερά των άλπεων. Ο λόφος πριν το Marly έχει μονοκατοικίες, απλές και γεμάτες λουλούδια, στην ελλάδα θα τις ονομάζαμε βίλες, αλλά μόνο περί αυτου δεν πρόκειται. Πλησιάζοντας στο κέντρο της πόλης επισκέπτομαι το MIC (Marly Innovation Center), που ειναι και ο λόγος της επίσκεψής μου. Το MIC ειναι ίσως το μοναδικό κέντρο καινοτομίας της Ελβετίας στην κυριολεξία του όρου. Δημιουργήθηκε το 1960 απο τη Ciba-Geigy που αποχώρησε τη δεκαετία του ‘70, για να δημιουργήσει την φαρμακευτική αυτοκρατορία στο Basel. Έκτοτε, το MIC ανέλαβαν επενδυτικά funds που το ανέδειξαν σε κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας. Στην Ελλαδα έχουμε υπουργείο και υπουργό με τον ίδιο τίτλο, αλλά όπως συμβαίνουν όλα τα πράγματα στη χώρα μας, φεύγοντας ο υπουργός θα πάρει και τον τίτλο μαζί του. Ο μύθος ενός τρένου που περνά απο την Ελλάδα και πρέπει να το προλάβουμε είναι διαχρονικός και πολύ εύπεπτος, γιαυτό χρησιμοποιείται πάντα και απο όλους.

Και οταν λέμε καινοτομικό κέντρο, το εννοούμε κιόλας. Οι ελβετοί έχουν θέσει σε λειτουργία ένα μικρό λεωφοριάκι που λειτουργει χωρίς οδηγό και κινείται στο δρομο (με πεζους και άλλα οχήματα) με σύμμαχο το gps, από όπου και καθοδηγείται. Ένα καινοτομικό προιόν σε ένα καινοτομικό χώρο. Τι καλύτερο θα περίμενε ο επισκέπτης του MIC. Λοιπόν, χρησιμοποίησα το όχημα και σας διαβεβαιώνω ότι αποβιβάστηκα σώος και αβλαβής. Βεβαίως, υπάρχει ένα άτομο που επιβλέπει την κίνηση και επεμβαίνει όταν χρειαστεί με μια κονσόλα playstation. Κάποια στιγμή, το όχημα ανέβηκε στο πεζοδρόμιο και σταμάτησε χωρίς λόγο, πιστεύοντας οτι μπροστά του υπάρχει εμπόδιο, ενώ μια άλλη στιγμή κοκκάλωσε, αλλά φταίω εγω. Παίζοντας με τα κουμπιά, που ήταν δίπλα μου, δεν πρόσεξα ένα κόκκινο κουμπί που έγραφε ARRET D’URGENCE…. και το πάτησα. Ήταν της αυτόματης πέδησης!!!

MIC cafeteria

Και διαβαστε παρακάτω για να μαθαίνετε: ο Fritz είναι διευθυντής ενός ινστιτούτου στο MIC και ηρθε εδω πριν 5 περίπου χρόνια για να φτιάξει το iPrint, ονομασία που επινόησε κατά το πρότυπο του iPhone, δηλαδή ένα ερευνητικό κέντρο ψηφιακών εκτυπώσεων (το πρόθεμα i χρησιμοποιείται πλέον με την έννοια του ψηφιακού). Σήμερα, το κέντρο του είναι ίσως το μοναδικό σε καινοτομικές εφαρμογές που θα χρησιμοποιούν οι εκτυπωτές νέας γενιάς. Είναι ο εκτελεστής ενος επιτυχημένου πειράματος made in Switzerland. Όπως ο ίδιος μου διηγήθηκε, δυο βασικοί παράγοντας επέδρασαν στην επιτυχία. Η προηγούμενη εμπειρία του απο τη βιομηχανία να “μυρίζεται” τους ερευνητές που θα στελεχώσουν την ερευνητική του ομάδα με συνέντευξη και χωρις να τον ενδιαφέρει άμεσα το βιογραφικό. Και πιστέψτε με ότι καθόλου εύκολο δεν είναι.... πριν πολλά χρονια όταν έψαχνα άτομα για να αναπτύξουμε ένα τεχνικό λεξικό μηχανολογίας του αυτοκινήτου, επελεξα εκείνους που θα μετέφραζαν όρους και θα τους περιέγραφαν στα ελληνικά μέσα απο κάποια τεχνική και όχι απαραιτήτως επιστημονική φρασεολογία, ώστε να ήταν κατανοητή η γλώσσα στους χρήστες του λεξικού. Μόνο που εγώ στηρίχθηκα στην τύχη, ενώ ο Fritz στην προηγούμενη εμπειρία του. Βασικά υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας: να ξέρεις ακριβώς τί θέλεις να κάνεις.

Pont de Perolles

Ο δεύτερος παράγοντας επιτυχίας ήταν το καντόνι Fribourg που τον στήριξε στην επιχειρηματική-καινοτομική του προσπάθεια χωρίς κωλυσιεργίες και αναβολές. Το μότο που ακούμε στην Ελλάδα “στήστε την επιχείρησή σας μόλις σε μία ώρα” βρίσκει εφαρμογή μόνο στις βόρεια των άλπεων περιοχές. Ως ενδεικτικό παραδειγμα μού ανέφερε ότι δεν χρησιμοποιεί καθόλου χαρτί. Όλα τα αρχεία του είναι ηλεκτρονικά σωσμένα σε βάσεις δεδομένων μεγάλης ασφάλειας και δεν εννοούσε βασικά το dropbox. Ταξιδεύοντας με το τρενο, απο το σπίτι προς τη δουλειά, ένα μεγάλο όγκο εγγράφων τον διεκπαιρεώνει πάνω στα άνετα ελβετικά τρένα, που διαθετουν wifi στη business class. Η αποστολή ενός email θεωρείται γνήσιο έγγραφο και δεν απαιτείται χειρόγραφη υπογραφή και μάλιστα με μπλε στυλο για να διακρίνεται. Αχ Ελλάς, πώς δεν μας έχεις ρίξει ακόμη στον Καιάδα!

Πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις με αρχιτεκτονικό ύφος

Ο αθεόφοβος Fritz εστησε λοιπόν ένα ερευνητικό κέντρο απο το μηδέν και το ανέδειξε σε κέντρο παγκόσμιας εμβέλιας μέσα σε πέντε μόλις χρόνια. Εμεις, τόσα χρόνια χρειαστήκαμε για να μας εγκρίνει το υπουργείο ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Οι συγκρίσεις λοιπόν ειναι περιττές. Στη στιγμιαία μου μελαγχολία κυττώ έξω απο το παραθυρο και βλέπω τις άλπεις να χρυσαφίζουν στις τελευταίες ακτίνες του ήλιου για τη σημερινή μέρα. Ο καιρός είναι αίθριος και βρίσκομαι στον πέμπτο όροφο του Convict Salesianum, ενός μεσαιωνικού μεγαλοπρεπούς κτηρίου που χρησιμοποιείται ως Guesthouse. Οι άλπεις είναι το καλύτερο βάλσαμο και μας… περιμένουν!

Gruyeres

Σας αρέσει η γραβιέρα, αλλά δεν σας αρέσει το Gruyeres. Το Gruyeres, αυτό το πανέμορφο ελβετικό χωριό, που έδωσε το ονομά του στη γραβιέρα, ελάχιστοι έλληνες το επισκέπτονται, ίσως γιατί το Gstaad, που γειτονεύει κλέβει όλες τις προτιμήσεις των τουριστών. Βρίσκεται μια ώρα με το τρένο απο το Fribourg και μια επίσκεψη είναι must, γιατί έχει το Chateau de Gruyeres, το Le Moleson και βεβαίως το Μουσείο παραγωγής της ξακουστής ελβετικής γραβιέρας.

Η περιοχή φημίζεται για τους καταπράσινους λόφους και τα βουνα με μέσο υψόμετρο γύρω στα 1800μ. Είναι εκπληκτικό να βλέπετε ολόκληρη βουνοπλαγιά καταπράσινη. Δεν είναι πώς εδώ συνεχώς βρέχει και συνεπώς συντηρείται το πράσινο, αλλά και ότι οι ελβετοί κουρεύουν το χόρτο, το τυλίγουν σε μπάλες και το εξάγουν σε χώρες με μεγαλη ανοβρία για τις αγελάδες. Που φτάσαμε λοιπόν, οι “κουτόφραγκοι” να μας πουλούν κουτόχορτο!!

Το τρενο μάς αφήνει έξω απο την πόλη και έχουμε να ανέβουμε ένα λόφο γύρω στα 100 μέτρα. Εκεί βρίσκεται και το ομώνυμο κάστρο του Gruyeres με επιβλητική θέα προς κάθε σημείο του ορίζοντα. Βρισκόμαστε στην περιοχή των προάλπεων (Voralps) και σε υψόμετρο 830μ.

Η πόλη είναι μεσαιωνική και η ονομασία της υποδηλώνει το πτηνο γερανός που είναι και το έμβλημα της πόλης. Ο μύθος λέει ότι το 400μΧ, ο Γκριέριους, ο θρυλικός ιδρυτής της πόλης, έπιασε ένα γερανό και τον παρουσίασε ως το οικόσημό του. Το οικόσημο εξελίχθηκε σε σημαία και ο γερανός σε γραβιέρα. Γκριέριους-Γερανός-Gruyeres-Γραβιέρα, όλα μαζί σε ένα πακέτο.

Το κάστρο συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα σημεία αναγνώρισης του εχθρού στη ΝΔ ελβετία ήδη απο τον 11ο αι. Το 1938 εγινε μουσείο γιατί εξέλειπαν πλέον οι εχθροί της ελβετίας, που έχει να δει πόλεμο πάνω απο 200 χρόνια.

Το κάστρο, ως μουσείο πλέον, είναι ένα ζωντανό παρελθόν. Διαθέτει πάνω απο οκτώ αιώνες αρχιτεκτονικής, ιστορία και πολιτισμό. Κάθε δωμάτιο έχει και την ιστορία του. Τί να σας πρωτοδιηγηθώ. Το Πλάτωμα (15. αι.) εντάσσεται στα έργα οχύρωσης του κάστρου σε συνδυασμό με μια κινητή γέφυρα. Η Κουζίνα με την καπνοδόχο, τα τσουκάλια και το φούρνο. Ένα ελικοειδές κλιμακοστάσιο κατασκευασμένο το MDCLXXXV. Η Αίθουσα Βουργουνδίας με το χρυσόμαλλο δέρας (Toison d’Or). Το Σαλόνι ΚΟΡΟ, η Αίθουσα των Κομητών, το Δωμάτιο της Ωραίας Λούσης, με ταπισερί του 1600 να απεικονίζει τον Οδυσσέα να περιμένει τον Έκτορα μπροστά στα τείχη της Τροίας, το Σαλόνι της Μουσικής, η Αίθουσα της Τέχνης του Φανταστικού, η Αίθουσα ΦΟΥΡΕ, η Αίθουσα Κυνηγιού και τέλος η Αίθουσα των Ιπποτών.

Τα τειχη και οι ανατολικοί πύργοι κτίστηκαν το 15. αι. Ο κήπος χαρακτηρίζεται απο το κλασικό παρτέρι που ονομάζεται french style gardens. Χαρακτηριστικό παραμένει και το Παρεκκλήσιο του Βαπτιστή Ιωάννη του 13. αι.

Le Moleson

Το βουνο Le Moléson με υψόμετρο 2002μ βρίσκεται στην περιοχή των ελβετικών προάλπεων (Swiss Prealps) και γειτνιάζει με το Gruyères στο ελβετικό γαλλόφωνο καντόνι Fribourg. Οι κορυφές του προσεγγίζονται ευκολα απο πολύ καλά μονοπάτια (αυτό μας έλειπε.. στην ελβετία είμαστε) ξεκινώντας απο το χωριό Moléson-sur-Gruyères με έναν υπέργειο funicular που οδηγεί στο Plan Francey (1517μ υψόμετρο) και συνεχίζεις μετά με cable car. Με επιστροφή, το εισιτήριο κοστίζει 35CHF, αλλά σας προτείνω να πάτε μονο και να επιστρέψετε με τα πόδια, που ειναι 1ω30λ μέχρι τον ενδιάμεσο σταθμό και άλλη τόση ώρα μέχρι τη βάση. Η υψομετρική διαφορά ειναι 1000μ.

1000-1500μ: ελκόμενο βαγονετο

με θέα στους καταπράσινους λόφους

Η περιοχή ειναι ξακουστη για χειμερινη σπορ, αλλά και τώρα το καλοκαίρι, θα συναντήσετε πολύ κόσμο, αλλά κανέναν έλληνα. Ετοιμάστε τη φωτογραφική σας μηχανή γιατί θα βγαλετε πολλες φωτογραφίες. Κυρίως αν ο καιρός είναι καθαρός, θα δειτε τις άλπεις και όλα τα γύρω βουνά, τυλιγμένα με ένα πράσινο πανωφόρι, στις άκρες του οποίου αρχίζουν πυκνά δάση. Αλπική ζώνη δεν θα συναντήσετε γιατί το υψόμετρο δεν το επιτρέπει (είμαστε περίπου σε μέσο υψός 1800μ). Το Le Moleson έχει πολλές κορυφές που μπορείτε να τις προσεγγίσετε πολύ εύκολα. Χρόνο να έχετε και ο καιρός να είναι αίθριος. Τα μονοπάτια είναι εξαιρετικά και όποιο να πάρετε θα σας οδηγήσει στον προορισμό με ασφάλεια. Άλλωστε, στο σημείο εκκίνησης (Talstation) υπάρχει αναλυτικός χάρτης με όλα τα ορειβατικά μονοπάτια.

via ferrata στην κόψη..

αναρρηχήτρια έτοιμη για όλα!!!

Το Le Moleson ειναι γνωστο και για τη via ferrata. Εδω μπορείτε να νοικιάσετε τον εξοπλισμό και να απολαύσετε το χόμπι σας με ασφάλεια. Υποθέτω ότι έχετε κάνει τέτοιο είδος αναρρίχησης, διαφορετικά απολαύστε το απο το αντικρινό καφέ κυττάζοντας τους climbers με τα κυάλια. Ο καφες, η μπύρα και τα φαγητα ειναι πιο ακριβά απο την Eλλάδα.

Στην περιοχή υπάρχουν πολλές ακομη αθλητικές δραστηριότητες. Θα δειτε τα carts να κατεβαίνουν στην πλαγια του βουνού, ανεμοπτεριστές και παραπόντε, ακόμη και δράσεις μέσα στο δάσος, που θα σας θυμίσουν τις περιπέτιες των παιδιών που έζησαν στα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου.

Luzern

Στην Λουκέρνη μού ήρθαν παλιες θύμησες. Τότε που ξεκινούσα στις 8.08 απο τη Ζυρίχη για να ελθω εδω και να συνεχίσω για Krienz, Engelberg και Pilatus. Πολλά δεν έχουν αλλάξει, γιατί το κάθε επιτυχημένο οι ελβετοί το διατηρούν. Η πόλη γεμάτη απο τουρίστες απολαμβάνουν την ξύλινη γεφυρα (κατασκευάστηκε το 1333 για να προστατεύσει την πόλη απο τους επιδρομείς), τη λίμνη των τεσσάρων καντονίων (πρόκειται για μια μεγάλη λιμνη που ανήκει σε τέσσερα καντόνια: Uri, Schwyz, Unterwalden, Luzern) αλλά και το Verkehrshaus (με την ιστορία των τρένων και ως έκπληξη το διόραμα του σιδηροδρομικού τούνελ του Gottard).

Λίμνη των 4 καντονίων

Dampfschiff aud der 4waldstaettersee

Ίδιο χρώμα, διαφορετικός συμβολισμός

Στον πεζόδρομο κυματίζουν πλάι-πλάι η ελβετική και η κινέζικη σημαία, με το ίδιο κόκκινο χρώμα αλλά με διαφορετικούς συμβολισμούς. Συναντώ χαμογελαστούς νεαρούς κινέζους να φωτογραφίζουν τα αξιοθέατα και να χαίρονται διπλά και τριπλά, για τη μητέρα τους και τη γιαγιά τους, που δεν μπόρεσαν, οι άμοιρες, να επισκεπτούν την ευρώπη, όταν ήσαν νέες. Ο Μαοισμός απαγόρευε την έξοδο απο τη Κίνα και ακόμη χειρότερο κατέστρεφε προσωπικότητες, αναγκάζοντας τους κινέζους να κάνουν δημόσια “αυτοκριτική” (κάτι μου θυμίζει αυτό, εσας;;). Το βιβλίο Αγριόκυκνοι: Τρείς Κόρες της Κίνας της Γιουνκ Τσανγκ δίνει μια ιστορική περιγραφή τριών γενιών.

Airolo

Καθοδον προς το Airolo,η συγκίνησή μου όλο και μεγαλώνει. Περνώ απο το Arth-Goldau (ποιός δεν θυμάτι το Rigi Bahn), το Erstfeld (που απο εδω αρχίζει το νεο τουνελ των άλπεων, το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό τούνελ στον κόσμο με μήκος 57 χλμ, 2016, https://en.m.wikipedia.org/wiki/Gotthard_Base_Tunnel), την εκκλησία του Wassen (το τρενο μέσα απο φιδίσια τουνελ κερδίζει συνεχώς ύψος για να αναρρηχηθεί στα 1150μ) και φτανει στο Goeschenen για να μπει στο τούνελ του Gottard και απο εκεί στο ιταλόφωνο καντόνι Ticino, στο Airolo και στην ηλιόλουστη Μεσόγειο!! Άλλωστε το είχα υποσχεθεί, Airolo… θα ξανάρθω!!