Βούντενη και ο ιστορικός της χώρος

Η Βούντενη είναι ένας οικισμός του Δήμου Πατρέων που βρίσκεται σε υψόμετρο 241 μέτρων και απέχει 7 χιλιόμετρα από την Πάτρα. Από ένα τυχαίο γεγονός, ανακαλύφτηκε εδώ (στα τέλη της δεκαετίας του '80) ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος (οικισμός και νεκροταφείο) που ανήκει στο μυκηναϊκό πολιτισμό.

Η επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο προήλθε απο μια μικρή βόλτα στους πέριξ λόφους, με εκπληκτική θέα προς τη Γέφυρα και την πόλη της πάτρας.

Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου

Πλησιάζοντας σωρειτομελανίες

Ο αρχαιολογικός χώρος έχει έκταση 180 στρεμμάτων, απαλλοτριώθηκε και διαμορφώθηκε σε ένα υπέροχο επισκέψιμο πάρκο, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Η είσοδος είναι 1-2 ευρώ, ενώ την πρώτη Κυριακή κάθε μηνός υπάρχει ελεύθερη είσοδος. Το όνομα Βούντενη είναι σλαβικής προέλευσης και αναφέρεται σε ενετικές απογραφές του 1689. 

Ακόμη και ο αντικρυνός λόφος ανηκουν
στην αρχαιολογικη περιοχή

Ο μυκηναϊκός οικισμός της Βούντενης αποτελεί μία από τις σημαντικότερες εγκαταστάσεις της λεγόμενης περιφέρειας του Μυκηναϊκού κόσμου. Όπως αποδείχτηκε από τις ανασκαφικές έρευνες που έγιναν τόσο στον οικισμό όσο και στο νεκροταφείο, η ζωή του οικισμού διήρκεσε σχεδόν πεντακόσια χρόνια (1500-1000 π.Χ.). Στη φωτό, ο Χρήστος μάς ξεναγει στο χώρο και έχουμε μείνει εντυπωσιασμένοι απο την ιστορικότητα της περιοχής. Η μυκηναϊκή εγκατάσταση της Βούντενης, είχε πρόσβαση σε πλούσιες πεδινές και ορεινές περιοχές, ικανές να προσφέρουν αυτάρκεια προϊόντων για τη διαβίωση των κατοίκων της. Μεγάλες και εύφορες καλλιεργήσιμες εκτάσεις υπήρχαν στα πεδινά και παράκτια τμήματα, ενώ τα πρανή του Παναχαϊκού όρους προσφέρονταν για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, του κυνηγιού καθώς και τον προσπορισμό άφθονης δομικής και ναυπηγικής ξυλείας από τα δάση της περιοχής.

Όλα ξεκίνησαν απο αυτό εδώ το σημείο. Τότε, μια μπουλντόζα έσκαβε τα θεμέλια ενός σπιτιού και ξαφνικά..... βρέθηκε σε τάφο. Αμέσως η αρχαιολογική σκαπάνη πήρε φωτιά... που δεν έχει σβήσει ακόμη. Ακόμη και σημερα ψάχνουν, ψάχνουν για νέα ευρήματα, και αυτα που βρήκαν ήταν εκπληκτικά. .... έναν ολόκληρο οικισμό, που ανθούσε πριν 3000 χρόνια. Έτσι ο τάφος αυτός πήρε την αρίθμηση 1.

Οι πρόγονοί μας θάβαν τους νεκρούς τους κατά περίπλοκο τρόπο. Έβρισκαν ένα επικληνές έδαφος και σκάβαν αξονικά και διαγωνίως προς τα κάτω. Μετά δημιουργούσαν ένα θόλο τάφου, όπου τοποθετούσαν τον νεκρό μαζί με πίλινα σκεύη. Όπως μας εξήγησε ο Χρήστος, δεν βρέθηκαν χρυσά αντικείμενα καθότι η περιοχή δεν είχε χρυσό, όπως π.χ. η περιοχή της ανατολικής και κεντρικής μακεδονίας (παγγαίο). Το σκάψιμο ήταν σχετικά εύκολο, καθότι το έδαφος αποτελείται απο ασβεστολιθικά πετρώματα που χαράσσονται εύκολα.

Ο θάλαμος του τάφου είναι κυκλικός και τα τοιχώματά του διατηρούνται ακέραια σε ύψος 1.5μ. Όπως φαίνεται στη φωτό, οι νεκροί τοποθετούνταν στην εμβρυακή θέση μαζί με αγγεία, χάλκινα όπλα, εξαρτήματα ενδυμασίας και χάντρες.

Θόλος μεγαλοπρεπούς τάφου που ενδεχομένως
να ανήκει σε άρχοντα ή μάλλον σε αρχόντισσα
όπως απέδειξε η έρευνα

Είσοδος σε μεγαλοπρεπή τάφο άρχοντα

Απο την κορυφή του λόφου ατενίζουμε προς τα κατω. Οι φιδίσιες στροφές ανήκουν στον περιφερειακό δρόμο πατρών που ενώνει το Ρίο με τα Βραχνέικα χωρίς να διέρχεται μέσα απο την πόλη. Έκανε 25 χρόνια για να κατασκευαστεί και εγκαινιάστηκε τρεις φορές, ίσως γιατί οι προηγούμενες φιέστες έγιναν υπο καταρρακτώδη βροχή.